Mijn verhaal
Hoewel ik met plezier de opleiding Accountancy volgde bleek Administratieve Organisatie me niet zo goed te liggen, het bemachtigen van een stage-plek aan het begin van het 3e jaar wilde niet vlotten. Omdat het erop leek dat ik uiteindelijk richting de advies-kant zou gaan, terwijl ik mij liever met cijfertjes en boekhouden bezig wilde houden zorgde ervoor dat ik ging nadenken: is dit wat ik straks de rest van mijn leven wil doen? En het antwoord was nee.
Ik had in die periode net een programmeerboek Quick Basic bij de bibliotheek geleend, had met het geld wat ik met vakantiewerk verdiend had uitgegeven aan Frisicom voor een volledige versie van Quick Basic. Begin december 1997 overgestapt naar de opleiding Hogere Informatica (dus 3 maanden achterstand op mijn mede-studenten). Via Gerben Duister (een student die gestopt was met de studie) boeken en software overgenomen, zodat ik thuis in Delphi kon programmeren. En zo mijn achterstand kon inhalen. Mijn eerste programma was een tekstveld waar je je geboortedatum invulde en met een knop de dag van de week als resultaat kreeg. Toen wist ik nog niet wat functies waren, dus het was één brij aan code. Maar wel werkende code!
Die achterstand was snel weggewerkt, dus net als mijn medestudenten aan het eind van het jaar de propaedeuse behaald en 4 jaar later afgestudeerd met prima cijfers. Maar in 2001 lagen de banen in de IT in het noorden niet voor het oprapen. Dus de eerste jaren op de helpdesk van UPC gewerkt. Fijne collega's, wisselende diensten (je had wel eens een avonddienst, waardoor je uit kon slapen, of een weekenddienst waardoor je een vrije dag midden in de week had). Maar goed, niet dat wat ik wilde doen: programmeren! In 2005 kwam er een vacature in de krant van HSCG, het bedrijf in Leeuwarden waar ik in 2001 met mijn mede-student Auke de Beer afgestudeerd was. Na een gesprek met Werner Laicht en Jan Veninga kon ik daar in februari 2005 aan de slag. Op dezelfde kamer als Sander Kalsbeek, de ervaren programmeur waar ik bij bepaalde projecten mee samengewerkt heb. Ik zocht bepaalde zaken uit, kon daar "proof of concept" code van maken en hij maakte daar vervolgens een stabiel product van. Later ook nog mensen die ingehuurd werden, waar een webservice gebouwd moest worden (was ook nieuw voor mij), maar waarbij ik een opzetje met simulator voor gemaakt heb, zodat uiteindelijk een prima werkend product opgeleverd kon worden.
In 2014 ben ik bij TRES in Heerenveen aan de slag gegaan. Bij Coolminds was de code voornamelijk PHP en bij oudere projecten nog classic ASP, bij TRES werd gezocht naar een .NET developer. Bij Coolminds had ik hiervan mogen proeven bij een aantal projecten en dat beviel me prima, daar wilde ik wel meer mee doen. Bij TRES kwam ik uiteindelijk ook in redelijk veel classic ASP projecten terecht, maar dat was te verwachten bij een bedrijf wat eind 90'er jaren gestart is en waarbij dat (of PHP) de start van CMS-en was.
Bij Coolminds hebben we wel eens wat gedaan met het doornemen van een boek om daar een examen in te gaan doen (initiatief van Piet SIkkema als ik me niet vergis), maar dat zette uiteindelijk niet echt door. Mijn overstap in 2014 had als achterliggende gedachte "wat wil ik nu gaan doen". Het gevoel dat je een beetje hetzelfde blijft doen. Vanaf 2014 dus ook met certificeringen bezig geweest, gestart met mijn blog-posts op mijn "techblog" om me op die manier meer in verschillende programmeertalen en andere IT-zaken te verdiepen. Want hoewel ik altijd al "all-round" heb willen zijn, als een collega ergens niet verder mee kan komen en hij/zij stelt mij daar een vraag over dan wil ik graag óf een antwoord kunnen geven, óf er een tijdje mee aan de slag gaan, zodat ik een proof-of-concept kan opleveren en de collega dan zelf dat kan verbeteren. Maar met alle ontwikkelingen, tools, frameworks en wat al niet meer blijf je achter lopen.
Wat is de moraal van dit verhaal?
- Durf jezelf de vraag te stellen: is wat ik nu doe nog leuk en wil ik dit nog jaren doen? Als het antwoord nee is, dan moet je daar wat aan gaan doen.
- Durf actie te ondernemen: natuurlijk is het "eng" om op sollicitatiegesprek te gaan, daar een jaarcontract te krijgen terwijl je op je huidige plek een contract voor onbepaalde tijd hebt. Maar als je zelf het gevoel hebt dat je het wel gaat redden en dat je er op een betere plek zit dan waar je zat, doe het dan!
- Hou vast aan wat je wilt: ben je afgestudeerd, zit je vervolgens 3 jaar aan de telefoon. Maar als je op je netvlies hebt dat je iets anders wilt gaan doen, pak dan ook de kans op het moment dat het kan. Maar op het moment dat het niet kan, pak dan de andere kansen. Ik heb 3 fijne jaren bij UPC gehad, heb een aantal tools gemaakt waarmee het werk van collega's makkelijker gemaakt kon worden en heb een paar regenwouden beschermd: bij het faxen werden werkbonnen dubbel doorgestuurd. Met een slimme macro in Word heb ik dat opgelost.
- Ga niet zitten wachten "tot er iets komt". Als je aan het werk kunt gaan, doe dat dan. Die baan bij UPC was niet mijn droombaan, maar levert inkomsten op, vult een aantal jaren op je CV. Ik ben een aantal jaren secretaris geweest bij de muziekvereniging, hierdoor is het notuleren van vergaderingen geen enkel probleem (meer).
- Een "foute keuze" hoeft niet echt fout te zijn. Die 3 jaren Accountancy zijn niet weggegooid. Je moest veel presenteren, daar heb ik veel van geleerd. De heer Kuik, onze leraar Nederlands heeft ons uitstekend les gegeven over hoe je onder andere brieven schrijft. Brieven/mails die ik schrijf volgen nog altijd die regels en zijn daardoor "uitmuntend". Als er "boekhoudkundige zaken/berekeningen" in onze software voorkomt kan ik daar wel wat mee, mede dankzij die jaren Accountancy.
- Als je in de IT zit houdt het leren nooit op. Als je denkt dat alleen tijdens het werk programmeren voldoende is om je kennis op peil te houden, dan houd je jezelf voor de gek. Het voordeel is wel dat heel veel informatie online te vinden is en er veel tools zo te gebruiken zijn, waardoor ook mensen zonder opleiding of bezig met een opleiding in hun eigen tijd zich die zaken eigen kunnen maken.
- Het is nooit te laat om te "switchen"! Zit je zonder werk of ben je niet blij met wat je nu doet, kijk om je heen! Als het goed is maakt je werk een groot deel van je leven uit. Zorg dan dat je elke ochtend met plezier start!